جهاد نرم

آنچهکه یک جریان انقلابی را پویا و فعال نگه می دارد، داشتن یک نظم در گفتار و یا سخنغالبی است که مضمون اصلی اندیشه حاکم بر یک دوره تاریخی است. پدیده های ی ،اجتماعی ، و فرهنگی ، اقتصادی یک جامعه معلول گفتار و سخن غالبی است که از درونخاستگاه مردمی شکل گرفته باشد. به طور معمول در هر جامعه ای گفتمانهای مختلفی وجوددارد که بسته به بستر خود دارای قدرت نفوذ در افکار عمومی است که همواره میان اینگفتمانها نوعی رقابت ، کشمکش و نزاع برای غلبه و برتری وجود دارد. به طور مثال درنظام جمهوری اسلامی گفتمان اصلاحات ، و گفتمان اصولگرایی به منظور کسب قدرت همیشهدر حال جدال و کشمکش هستند. اگر بخواهیم خواستگاه اصلی گفتمان اصلاحات لیبرال را تعریفکنیم خواستگاهی جز عالم نفسانی بشر ندارد. به همین خاطر است که تاکید بر لیبرالیسمدر همه حوزه ها برای تغذیه نفسانیات یک اصل انکار ناپذیر است.لذا اصلاح طلبان بادرک اینکه این گفتمان یک گفتمان غالب جهانی است و برای انسان جذابیت دارد در دورههای مختلف  از طریق خلق و تولید خردهگفتمان ها، تلاش می کنند با طرد دیگر گفتمان ها، بخصوص گفتمان انقلاباسلامی  غلبه و تسلط گفتمانی خود در جامعه  را حفظ نماید.اما حدود 30سال حاکمیت گفتمانالتقاطی اصلاحات که بیشتر رنگ و بوی لیبرالی داشته است امروز نتیجه تلخ آن آشکارشده و مردم تلخی فقر ، فساد و تبعیض را بخوبی درک می کنند. گفتمان انقلاب اسلامیامام خمینی (ره) در حالی شکل گرفت که مردم در فقر، فساد و تبعیض حکومت پهلویگرفتار شده بودند و به امام لبیک کفته و تا آخر ماندند. اگرچه انقلاب رژیم پهلویرا از بین برد اما تفکر غربزده های شیفته لیبرال سرمایه داری از بین نرفت و با پوستینجدید همان ت ها را در جمهوری اسلامی پیاده کرده و می کنند. لیبرالهای بهظاهر مذهبی  با بی شرمی تمام دم از اصلاحانحرافاتی می زنند که خود مسبب آنند.  این در حالی است که قشر انقلابی و حزب الله که خود دردکشیده  همین فقر و فساد و تبعیض است باید داعیه دار مطالبات مردمی باشد.لیبرالیست ها با پیش دستی تلاش می کنندنیتی  مردمی را نتیجه ناکارآمدی  نظام معرفی کنند در حالی که مردم نتیجه عملکردآنها را درو می کنند. امروز مطالبه غالب مردم عدالت و مبارزه با فقر و فساد وتبعیض است. این همان گفتمانی است که امام و رهبری معظم انقلاب داعیه دار انند لذاباید جبهه انقلابی از درون خواست و مطالبه ملت گفتمان خود را انتخاب کند . با اینکار اول هم حرف و سخن مردم زده و هم شنیده می شود. دوم سرمایه داران بی درد ولیبرال های مدافع سرمایه داری در قدرت مجبور به تعظیم در مقابل مردم و جبههانقلابی خواهند بود. گفتمانی اثرگذار است که پشتیبانی مردمی ، هدایتگری ولاییداشته باشد و از یک نظم در بیان و سخن غالب درفضای عمومی جامعه برخوردار باشد. بهنظر می رسد در جبهه انقلابی کشور به دلیل محافظه کاری شدید فرصت سوزی می شود و بههمین دلیل گفتمان عدالت طلبی و مبارزه با فقر ، فساد و تبعیض آلت دست عناصرانحرافی می گردد. نیروهای انقلابی ، ائمه جمعه و جماعات، حزب الله، ولایتمداران،دل سوزان نظام نباید بگذارند مطالبه  عدالت در میان گرد وغبار فتنه و اغتشاش بهفراموشی سپرده شود و یا توسط عده ای لیبرال مسلک به ناحق مصادره گردد. 

دکتر ابراهیم رزاقی: هنگامی‌که کشوری با تهاجم همه‌جانبه نظامی دشمن مواجه شده و تمامیت ارضی و امنیت ملیاش به خطر می‌افتد، اولین و مبنایی‌ترین اصل منطقی و عقلانی عبارت است از اولویت‌بخشی به دفاع و سپس قرار گرفتن در آرایش حمله. اگر بپذیریم که آماج جنگ عظیم اقتصادی دشمن قرارگرفته‌ایم و به دلیل فقدان آینده‌نگری و اهمال برخی دستگاه‌ها در انجام وظایف، دچار محدودیت‌ها و کمبودهایی هستیم، چاره‌ای جز اولویت‌بندی راهکارهای دفاع نداریم، چراکه طبق مواضع اعلامی و اعمالی تمداران آمریکایی، جمهوری اسلامی در معرض شدیدترین و وحشیانهترین موج تحریم‌ها قرارگرفته است. بنابراین، مقابله مدبرانه و هوشمندانه با کارزار اقتصادی دشمن، اولین و اصلی‌ترین مسئله کشور به شمار می‌آید و هرگونه تصمیم‌گیری و اقدام باید با ملاحظه این اولویت راهبردی شکل گیرد. در این خصوص، دو نکته بسیار کلیدی بیش و پیش از هر چیز حائز اهمیت است.
اول: اگر به جنگ تعرفه‌ای میان آمریکا با اروپا و چین نیم‌نگاهی بیندازیم، درمی‌یابیم که حرف اول و آخر همه کشورهای درگیر در این جنگ، آن است که اولویت با تولیدات داخلی ماست و سرسختی اروپا بر صادرات فولاد و دیگر اقلام صنعتی به آمریکا که کار را به اختلافات ی جدی با واشنگتن کشانده، بر منطق پروتکشنیسم» یا حمایت از بازار و صنایع داخلی در مقابل صنایع و رقابت بازار خارجی استوار است.
 ترامپ هم در مقابل، با سردادن شعارهای اقتصادی مثل آمریکایی، آمریکایی بخر» یا اول آمریکا»، توانسته است که چتر ضخیمی بر سر تولیدات داخلی کشورش باز کند و با پرداخت یارانه‌های بسیار جذاب و هنگفت به تولیدکنندگان از یک‌سو و وضع تعرفه بر کالاها و مواد اولیه خارجی از سوی دیگر، تغییراتی در اقتصاد بدهکار آمریکا ایجاد نماید. 
جماعتی که امروز سنگ ارتباط با غرب را به سینه می‌زنند، ملاحظه نمی‌کنند که انگلستان چگونه انگلستان شد، آمریکا چطور به یک کشور صنعتی ارتقا یافت و آلمان چگونه توانست گوی رقابت را از دیگر کشورها برباید؟! 
ت حاکم بر آن‌ها به‌گونه‌ای هدفمند و با تعصب شدید بر حفظ صنایع بود که توانستند از رهگذر حمایت از کالاهای داخلی خود پیشرفت کنند و سکان‌داران اقتصادی این کشورها هر زمان که ضرورت اقتضا کرده، تدابیر حمایتی اعم از ت‌های تعرفه‌ای وضع کرده‌اند، هرچند که این حمایت، به قیمت ناراحتی و عصبانیت متحدانشان تمام شود. 
با این حساب، تعصب و حمایت صددرصدی از تولیدات داخلی، نقطه ثقل اولویت‌ها در جنگ اقتصادی است؛ جنگی که امروز همه کشورها به‌نوعی درگیر آن هستند و می‌کوشند که به هر ترتیب ممکن از آن پیروز خارج شوند. این در حالی است که در حال حاضر، عکس آن چیزی که در تمام نبردهای اقتصادی رایج است، در کشورمان اتفاق می‌افتد و تولیدکنندگان خود را همچون قایقرانی در مسیر آبشار می‌بینند که یا باید با تلاشی جان‌فرسا، در جهت مخالف آب پارو بزنند و خود را از مهلکه نجات دهند که غالب اوقات نمی‌توانند یا مثل بسیاری از صنایع که از بین رفتند، آن‌ها هم منتظر بمانند که چه زمانی از اوج رونق به ورطه ورشکستگی سقوط می‌کنند.
 اکنون شرایط به‌گونه‌ای است که معمولاًتولیدکننده برای تولید انگیزه ندارد و وقتی تولید برایش به‌صرفه نباشد، ترجیح می‌دهد که سرمایه خود را در امور غیرتولیدی ازجمله واردات بکار گیرد. با این وخامت اوضاع که محصول ندانم‌کاری عده‌ای در سال‌های گذشته بوده، متأسفانه می‌شنویم که برخی می‌گویند چرا باید مانع رقابت کالای ایرانی با کالای خارجی شویم؟! 
این عده یا از الفبای علم اقتصاد بی‌خبرند یا منفعتشان در واردات است وگرنه کدام ایرانی غیور حاضر می‌شود که در کشاکش جنگ اقتصادی، جیب جبهه مقابل را پر کند و به توان تهاجمی طرف مقابل بیفزاید ؟! روشن است که کالای ایرانی نیاز به حمایت دارد تا قدرت پیداکرده و بتواند با کالای خارجی رقابت کند و اگر چنین نشود و واردات افسارگسیخته مهار نگردد، رانت‌خواران و یقه‌سفیدها تک‌تازی کنند، طبقه متمول و متمکن با زد و بند از پرداخت مالیات فرار کنند، مفسدین جولان بدهند و دستگاه‌های تبلیغاتی، عزمی برای تشویق مردم به استفاده از تولیدات وطنی نداشته باشند، نتیجه آن می‌شود که تولید برای تولیدکننده نمی‌صرفد و به دلال تبدیل می‌شود. 
دوم: روستاها نقش بسیار استراتژیکی درنبرد اقتصادی بازی می‌کنند؛ به این دلیل که تأمین‌کننده مواد غذایی اساسی هستند و کشوری که در بحبوحه نبرد اقتصادی قرارگرفته، باید خیالش از بابت امنیت غذایی راحت باشد. حتی اگر بخش کوچکی از مایحتاج غذایی از خارج وارد شود، با کلید خوردن تحریم‌های بی‌سابقه آمریکا اثر قابل‌توجهی بر کشور خواهد داشت؛ که اگر مدریت نشود، خطرناک است. 
باید فرض را بر این بگذاریم که معامله تهاتری و یا هر کانالی برای بده بستان غذا در برابر صادرات نفت، مسدود است و باید هر چه آنچه نیاز داریم را در روستاها کشت کنیم، در غیر این صورت، احتمال اینکه بدخواهان این مرز و بوم در واردات غذا هم دست به شیطنت بزنند، وجود دارد. بر این اساس، یکی از وظایف اصلی نهادهای ذی‌ربط، ساماندهی و به‌روز کردن ساز و کار تولیدات کشاورزی برای بهینه‌سازی تولید مصرفی در داخل است، چون افزون بر وجه پایداری در برابر تحریم‌های غذایی، به افزایش اشتغال و مع شدن روند مهاجرت از شهرها به روستاها کمک شایانی می‌کند.
کشور ما با بهره‌مندی از مواهب طبیعی همچون اقلیم چهارفصل از چنان پتانسیلی برخوردار است که در صورت برنامه‌ریزی صحیح، علاوه بر خودکفایی در تأمین نیازهای داخلی، قادر است به قطب تولید و صادرات محصولات کشاورزی نیز تبدیل شود. در اقتصادهای برجسته دنیا نیز روستاها جایگاه ویژه‌ای دارند و در برخی از آن‌ها، امکاناتی که به روستائیان داده می‌شود، بعضاً حتی در اختیار شهرنشینان هم نیست.
 شریان حیاتی روستاها به‌قدری برای اقتصادهای پیشتاز مهم است که معتقدند اگر روستاها خالی از سکنه شوند، در نقطه مقابل، شهرهای مصرفی شکل می‌گیرند و به دنبال وقوع چنین پدیده‌ای، تأمین نیازهای ابتدایی مردم دشوار شده و مشکلات بسیار دیگری به وجود می‌آید که درنهایت، تورم، گرانی، افزایش بیکاری و سایر معضلات اجتماعی گریبان گیر جامعه می‌شود.
 راهکار پیشنهادی که بارها مطرح‌شده و کمتر گوش شنوایی برای آن یافت شده، این است که بجای اختصاص ارز برای واردات گندم، ذرت، حبوبات و یک‌سوم از قیمت آن به کشاورزان داده شود تا از گزند تهدیدات امنیت غذایی و مشکلات جانبی مثل محصولات ترا ریخته در امان بمانیم؛ راه‌حلی که لازمه آن فقط کمی تعصب ملی و انقلابی است.
هرچند اولویت‌های کشور در کشاکش جنگ اقتصادی بیش از موارد پیش‌گفته است، اما اام به رعایت دو نکته کلیدی فوق‌الذکر، تضمین‌کننده برداشتن گام‌های بعدی است و می‌توان با پی‌ریزی زیرساخت استقلال کشور در صنعت و کشاورزی، دیگر جبهه‌های این نبرد را با توکل و جهاد خستگی‌ناپذیر فتح کرد. 

در شرایطی که مردماز وضعیت فعلی اقتصاد کشور ناراضی هستند و اعتراضاتی را به حق نسبت به وضعیت معیشتو به طور کلی به اقتصاد دارند ، عده ای از مخالفان نظام در تلاشند با جهت دهی بهاین اعتراضات اهداف خود را محقق سازند . اهدافی که با خواست و گلایه بحق مردم هیچهمخوانی ندارد بلکه اعمال خشونت آمیز و تخریبگرانه ضد منافع ملی بوده و امنیتعمومی مردم را به خطر خواهد انداخت.عملکرد ناکارآمد اقتصادی مسئولین و اعمالافرادی که به این وضعیت دامن می زنند واقعیتی را رقم زده است که قابل انکار نیست وشاهد موجی از اعتراضات مردمی در کشور هستیم.   لذا برای مواجهه صحیح با این واقعیت اجتماعی چند نكته را بایددر نظر داشت:

1- باید فهم صحیحی از خاستگاه این نیتی‌ها و ماهیت آن داشتبسیای از منافقین و دشمنان کشور در داخل و خارج فعال شده اند تا آدرس غلطی را برای خواستگاه این اعتراضات به مردم بدهند.هرگز انکار واقعیت، درمان و چاره مشکل نیست .مسئولین دولتی نباید وضعیت کشور را با توهم رشد اقتصادی و تورم یک رقمیانکار کنند. فعال شدن گروه نفاق وسلطنت طلبان و ضد انقلاب داخلی و خارجی و شبکههای ماهواره ای در فضای واقعی و مجازی برای آدرس غلط دادن به مردم ، هوشیاری مردمو مسئولین کشور را می طلبد.

 

2- باید برای جدا كردن صف اكثریت با مطالبات معیشتی از اقلیت ییا ماجراجو و عامل دشمن چاره اندیشید و در این میان مسئولین و خود مردم باید بیشاز همه هوشیار باشند. مردم مومن و انقلابی که خود از قشر مستضعفیند و هم اکنوندچار فشار اقتصادی هستند ، در شرایط فعلی نباید صحنه را خالی کنند تا عوامل دشمناز عدم حضور آنان سواستفاده نماید. حضور مسئولین و همراهی آنان از جمله ائمه جمعهو جماعات و اقشار حزب اللهی با مردم به خوبی می تواند هم خواست بحق مردم را مطرحسازد و هم فرصت را از عوامل دشمن و نفاق بگیرد.  

3 برای حل معضلات اقتصادی و پاسخ معتبر به خواسته‌های مردم مسئولینو به‌ویژه مدیران دولتی به میان مردم رفته گله‌مندی‌های آنان را استماع كنند وتدابیر دارای بازده كوتاه‌مدت را ارائه و اجرا نمایند. اكنون بیش از همیشه اجرایسریع و جهادی راهبرد اقتصاد مقاومتی باید در دستور كار قرار گیرد و مردم اثرات آن‌رادر سفره معیشت خود مشاهده نمایند. 

4- قوه قضائیه بایدبرای تسکین درد و گلایه مردم در خصوص فسادموجود در ادارات ، سازمانها ، بانکها . موسسات پولی و اقتصادی قاطعانه و سریع عملنماید و مفسدین واقعی را بدون توجه به وابستگی به آقایان و آقازادگان و قدرتمندانزر و زور و تزویر محاکمه علنی کرده و حد شرعی و قانونی را در جلو چشم مردم به اجرادرآورد.

5- رسانه ملی برای تنویر افکار عمومی باید میدان دار فضایرسانه ای کشور باشد و اخبار را بدون ملاحظه ی    و با در نظر گرفتن منافع ملی ، دسته اول وشفاف در اختیار مردم قرار دهد تا فرصت از رسانه های معاند و دشمن گرفته شود.

یکی از مشخصه ‌های اصلی انقلاب اسلامی و به تبع آن نظام جمهوری اسلامی که آن را از دیگر حکومت‌ ها و نظام ‌های ی و حتی انقلاب ‌های دیگر متمایز می‌ کند، عدم وابستگی به جریان ‌های فکری حاکم بر ابرقدرت ‌های ی است. در واقع شکل‌ گیری انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی در نفی نظام لیبرال سرمایه ‌داری به عنوان اصلی ‌ترین نحله فکری حاکم بر نظام‌ های ی جهان بود.
در شرایطی که تفکر حاکم بر جهان دین ‌ستیزی بود و تقریبا همگان از وم به حاشیه راندن دین از عرصه زندگی سخن می ‌گفتند و جدایی دین از ت و سکولاریسم سکه‌ی رایج آن زمان بود؛ انقلاب اسلامی با صبغه‌ ی دینی و با نماد درهم‌تنیدگی دین و ت به وقوع پیوست.
از ابتدای انقلاب تاکنون جریان‌ های فکری و ی ایران به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند که یکی از آن ‌ها جریانی است که مبانی فکری و ی آن با مبانی فکری و ی که انقلاب بر اساس آن‌ ها شکل گرفت فاصله قابل توجهی دارد و مولفه‌های فکری آن‌ها بیشتر با مولفه‌های غربی همخوانی دارد.
جریانی که امروز با نام اصلاحات شناخته می‌شود هرچند ریشه‌ی خود را جریان چپ سابق می داند که در ابتدای انقلاب بر مولفه ‌ها و مبانی اصلی انقلاب تاکید فراوانی داشتند، اما اصلاح‌طلبان امروزی رویکردی متفاوت با چپ‌ های ابتدای انقلاب دارند و بسیاری از مولفه‌ هایی که در ابتدای انقلاب، چپ ‌ها با آن شناخته می‌شدند، امروز دیگر نه تنها هیچ جایگاهی در بین اصلاح‌طلبان ندارد بلکه فاصله‌گیری و فراتر از آن تقابل اصلاح‌طلبان با شاخصه‌های مذکور واقعیت این روزهای حاکم بر این جریان است.
در واقع هویت اصلی جریان ی موسوم به اصلاح‌طلب نه با گفتمان انقلاب بلکه با انگاره‌های غربی قابل تعریف است به طور کلی شاخص‌های اصلی این جریان را در این موارد می‌توان تعرف کرد:
1-این جریان به مبانی ی لیبرال دموکراسی و سکولاریسم معتقد است و نسبت به درهم تندیدگی دین و ت باوری ندارد.
2- به تکنوکراتیسم غربی و عمل‌گرایی باور دارند.
3-به چارچوب های تفکر و عمل انقلابی اعتقاد چندانی ندارند.
4- در عرصه اقتصاد بیشتر خود را به مبانی اقتصادی غرب و همان لیبرال سرمایه داری غربی پایبند می دانند.
5-به طور کلی حاکمیت ظالمانه غرب بر جهان را پذیرفته اند.
6-انقلابی گری را تفکر احساسی دانسته و عمیقا بر این باورند که دوران انقلابی گری و تفکر احساسی سپری شده است.
7-به انجام امور فرهنگی توسط دولت باور چندانی ندارند و بیشتر به پلورالیسم معرفتی و به تبع آن پلورالیسم فرهنگی معتقدند.
8-اندیشه‌های ی غرب را قبول داشته به طور کلی غرب گرایی، غرب باوری  و حتی در مواردی علقه‌های غرب پرستی دارند.
این ها مواردی است که آنچنان پنهان نبوده و در موضع گیری ها و رسانه های جریان مذکور کاملا مشخص است و حتی ی این جریان برای انتقال دیدگاه فکری و ی خود به بدنه جامعه اصرار دارد.
در شرایطی که اصول و مبانی اساسی انقلاب اسلامی و آرمان های امام خمینی(ره) بر مسائلی چون استکبارستیزی و به طور خاص مبارزه با آمریکا و صهیونیسم مبتنی است و مسائلی چون کمک به مستضعفان جهان، ساده زیستی و دوری از اشرافی گری و مواردی از این دست، از شاخصه های اصلی گفتمان امام و انقلاب محسوب می شود؛ جریان مذکور آشکار این مسائل را مورد هجمه قرار می دهد و در مواضع و رسانه های آن ها به طور بارز طرد و نفی این شاخصه ها مشهود است.
مع الاسف بخشی از اصلاح‌طلبان در این مسیر به قدری پیش رفته‌اند که در مواردی حتی از غرب‌زدگی هم عبور کرده‌اند و به غرب‌پرستی رسیده‌اند. به عنوان نمونه نوع مواجهه این جریان با مسئله خصومت های ایالات متحده آمریکا با مردم ایران که به ویژه در جریان مذاکرات هسته ای چهار سال اخیر بیش از گذشته خود را نشان داد، از جمله مصدایقی است که شوق و ذوق آن ها نسبت به غرب را حتی با وجود دشمنی های مکرر غربی ها با مردم ایران نشان داد.

آن ها در جریان توافق هسته ای و برجام، تمام عیار به بزک دشمن شماره یک مردم ایران پرداختند و طوری در موضع گیری ها و رسانه هایشان با مسئله برخورد کردند که در جبهه غرب و ایران آن ها بیش از آنکه برای تقویت جبهه ایرانی گام بردارند برای خود وظیفه بزک چهره دشمن و هموار کردن مسیر آن ها را تعریف کرده بودند.
آن ها در این مسیر به قدری جلو رفتند که مدیرمسئول یکی از اصلی ترین رسانه هایشان آشکارا از این مسئله پرده برداشت. مهدی رحمانیان صاحب امتیاز و مدیرمسئول رومه شرق در پاسخ به این سئوال که رسانه های اصلاح طلب مانند رومه شرق هموار کننده تحمیل برجام به مردم بودند و آن ها در این مسیر به طور غیرواقعی و مبالغه آمیز با مسئله ی برجام برخورد کردند، آشکارا به بزک دشمن اذعان می کند و می گوید: من مبالغه را قبول دارم. این مبالغه‌ها باید می‌شد به این خاطر که فضا خیلی فضای تنگ و ترشی بود، دولت باید در حقیقت این موضوع را قدری بزک می‌کرد که بتواند حرفش را به کرسی بنشاند.»
این تنها یکی از نمونه هایی است که هویت غربی اصلاح طلبان را نشان می دهد و نمونه های مشابه این را به کرات می توان در رسانه های جریان مذکور دید؛ تا جایی که حالا دیگر می توان ادعا کرد که ستون فقرات فکری رسانه های این جریان بر اساس انگاره های غربی بنا شده است.
 
 

مدیر اشرافی شاخ و دُم و سُم ندارد. مثل بقیه آدم هاست. فقط تلقی و تصورش از دیگران فرق می کند  و خود را متمایز از آنها می بیند. شخصیتش چنان ساخته شده که مسائل را متفاوت بلکه وارونه می بیند. مثلا باخبر می شود رفیق فابریکش به بیت المال دست درازی کرده و حقوق 57 میلیونی گرفته که فقط 4 میلیون تومان آن، حق اوقات فراغت فرزندان بوده است؛ با این همه در مراسم تودیعش می گوید او سرمایه و ذخیره کشور بود!

یا مثلا می بیند فرماندار فلان شهر محروم مرزی ، به ستوه آمده و از مطالبات حداقلی مردم سخن می گوید، اما به جای دلداری دادن و تشکر از اینکه صدای مردم را به گوش او رسانده، با غیظ و غضب تمام می گوید "بی شعور! تو نماینده دولتی یا مردم؟ اگر گذاشتم یک روز دیگر فرماندار بمانی"!

می بیند ساکنان مسکن مهر از در به دری مستاجری راحت شده و به آرامش و آسایشی رسیده اند، اما چون از ویلای دراندشت لواسانات - از آن بالای بالا- به مردم نگاه می کند، سرپناه 70 - 80 متری 10 میلیون شهروند را حقیر می پندارد و مزخرف می خواند. یا از ویلای ولنجک نسخه می پیچد که دولت مسئولیتی درباره مسکن ندارد و باید مسئله ساخت مسکن به خود مردم واگذار شود. با کدام امکانات و تسهیلات و حمایت ها؟ تقریبا هیچ!

به فاصله 3-4 ساعت از زله که هنوز پس لرزه ها هنوز در جریان است، انگار که رمل و اسطرلاب انداخته، ادعا می کند "اکثریت خانه های ویران شده، مسکن مهر است"؛ بلکه از نمد این مصیبت هم برای باند خود کلاهی ببافد! اصلا هم به جمال مبارکش نمی آورد که 5700 واحد مسکن مهر را خودشان در کرمانشاه ساخته و تحویل مردم داده اند! بیش از یک هفته  می گذرد و عازم بازدید از منطقه می شود، اما آن قدر زله زدگان را محترم می دارد که با کفش وسط فرش و زندگی شان می رود!

می خواهد با مردم و زله زدگان یا کارگران ملاقات کند، سواره با ماشین شاسی بلند از میانشان می گذرد و بای بای می کند. و بدا به حال - مثلا - کارگرانی که از شدت درد به خود بپیچند و به گلایه بپرسند" تا حالا کجا بودی آقای رئیس؟! بگذارید حرف بزنیم؛ دلمان درد دارد. او دیگر اینجا نمی آید". به چند روز نرسیده، وادارشان می کنند تا پای نامه عذرخواهی از همان مدیر را انگشت بزنند و گالیله وار بگویند ؛ ما اشتباه کردیم، خورشید است که دور زمین می چرخد

  

روح اله اژدری

درحالینماینده شیراز سومین حرم اهل بیت(س) کشور درخواست بزرگداشت روز کورش در 7 آبان ماهکرده است که در سالهای اخیرباستانگرایان افراطی با خط گیری از ماهواره ها و شبکههای وابسته که هزینه ها و برنامه های خود را از آمریکا و صهیونیسم دریافت مینمایند، کورش پادشاه خوش نام ایرانی را مظهر باستانگرایی افراطی معرفی می کنند. دراین که کورش یکی از پادشان باستانی ایران با عملکرد اخلاقی و انسانی خود، نامینیکو از خود به یادگار نهاده است شکی نیست. تا جایی که بعضی از مفسرین قرآن احتمالداده اند شاید کورش همان ذوالقرنین باشد. اما آنچه مسلم است باید به این نکته توجهنمود که کورش پرستی و باستانگرایی در شرایط فعلی ماهیتی جز اسلام ستیزی و ضدیت بادستاورد های انقلاب اسلامی ندارد. همانطور که مشاهده می شود در شبکه های مجازیباستانگرایی مساوی با عرب ستیزی و اسلام ستیزی است. طرفداران باستانگرایی و شونیستهای وطنی در باطن خود نوعی عقده فاشیستی دارند که در صورت مجال ،عملکردی کمتر ازداعش نخواهند داشت. باستان گرایان افراطی مشکلشان با اسلام است و نه با مذهب بطور عام،آنان دین را عامل عقب ماندگی نمی دانند بلکه صرفاً اسلام را اینگونه توصیف می کنند.از دید آنان آیین اهورایی و باستانی ایرانیان – زردتشتی – نه تنها سدراه پیشرفت و تمدن نبوده بلکه در عصری که آن آئین در ایران گسترش داشته است ، ایرانیاندارای امپراطوری نیرومند و پهناوری نیز بوده اند.ایران امروز متشکل از اقواممختلفی مثل ترک ، عرب ، فارس ، بلوچ ، ترکمن، کرد و لر است که به دلیل اشتراکاتعمیق اعتقادی مثل اسلام ،قرنها در کنار هم زیسته اند . فاشیسم باستانگرایی در درونخود نوعی تنفرپراکنی نژادی دارد که از عرب ستیزی شروع و بعد ها به ترک ستیزی خواهدکشید چرا که اینضدیت بیمارگونه و نژاد پرستانه بدلیل نقش پر اهمیت ترکان در گسترش اسلام و حکومتهای حاکم در ایران می باشد و قطعا سایر اقوام را هم بی نسیب نخواهد گذاشت.  از دیدگاه باستان گرایان نژادپرست " ایرانیت نه آنچه ما اکنون هستیم بلکه حقیقت یا ویژگی ایاست که با آمدن اسلام از دست رفته است ویا به تعبیر دیگر آنها منهدم و تخریب گشته اند.از دیگاه آنان دوران ایران اسلامی مظهر غارت و ویرانگری قلمداد می شود و در مقابل پادشاهانسلسله ساسانیان و به ویژه خسرو انوشیروان مظاهر عدالت و سازندگی معرفی میگردند. درباب ایدئولوژی تزریقی باستانگرایی سخن ها بسیار است اما همین بس که در شرایط فعلیتاکید بر باستانگرایی هدفی جز تخریب انقلاب اسلامی ندارد و این در شرایطی مطرح میشود که قدرت ایران امروز از مرزهای کشور فراتر رفته و ما در جهان امروز نقشی اساسیبه عهده داریم و هر چقدر حوزه نفوذ ژئوپلتیکی ما افزایش یابد موجب قدرت ایرانخواهد گردید و چون این همه نفوذ و قدرت جهانی در سایه انقلاب اسلامی ظهور پیدا میکند و حوزه نفوذ قدرتمندان استعمارگرغربی را محدود می سازد ، لذا باید در درونکشور برای نظام جمهوری اسلامی حاشیه سازی نمایند. یادم می آید در سالهای اصلاحاتدر ایام عید نوروزکه مردم در قالب راهیان نور یاد و نام شهدا و دفاع مقدس را زندهنگه می داشتند یکباره  عطاء الله مهاجرانیوزیر وقت ارشاد در یک برنامه طراحی شده نظرها را متوجه تخت جمشید نمود تا اذهان رااز توجه به شهدا و دفاع مقدس دور نماید. امروز نیز در حالی که سرداران بزرگی چونشهید همدانی ها و شهید حججی ها با تاسی به اسلام و مکتب اهل بیت (ص) در فاصلهدوهزار کلومتری برای امنیت و توسعه نفوذ ژئوپلتیکی این کشور جانفشانی می کنند ،عواملیمانند بهرام پارسایی نماینده اصلاح طلب شیراز می خواهند ذهن و جانجوانان وطن را بسویی سوق دهند که موجب انقطاع با اصل اسلام ، انقلاب اسلامی و مذهبتشیع گردد. افکارعمومی مردم و بخصوص مردم شهر شیراز سومین حرم اهل بیت هوشیار وآگاه به مقاصد شوم باستانگرایان و شونیست هایی هستند که می خواهند بدیلی برایاسلام و ایران امروزو بخصوص بارگاه قدسی حضرت امام رضا و برادران مکرمش در شیرازبسازند. اما بیهوده آب درهاون می کوبند. چرا که برای این نمادی که به عنوان قبرکورش از آن یاد می کنند و بر آن جاهلانه سجده می نمایند و طواف می کنند ، سندی همندارد و د رتاریخ از آن حتی به نام مادر سلیمان یعنی قبر مادر حضرت سلیمان نبی همیاد شده است. در پایان لازم می دانم به عنوان شهروندی از شهروندان سومین حرم اهلبیت (س) به این نماینده تذکر دهم که به جای حاشیه سازی ها برای کشور بهتر است بهوظیفه نمایندگی خود بپردازد و بداند که عملکردی اینگونه از چشم مردم مومن وانقلابی سومین حرم اهل بیت(س) بدور نخواهد ماند. 

روح اله اژدری
درحالی که افکار عمومی جهان منتظر است تا روز پنج شنبه رئیس جهور آمریکا راهبرد جدید آمریکا را در مورد برجام اعلام نماید توجه به نکات ذیل لازم و ضروری است.  
1- به طور قطع و یقین نباید به تعهد اتحادیه اروپا بعد از خروج آمریکا از برجام امیدوار بود چرا که در غرب آنچه در اولویت قرار دارد منافع ملی است و لذا اروپایی ها در آینده با توجه به ت آمریکا تصمیم خواهند گرفت و قطعا به خاطر منافع اروپا به سوی واشنگتن چرخش خواهند نمود و هرگز آمریکا را به ایران نخواهند فروخت. لذا باید در صورت  خروج آمریکا از برجام فاتحه برجام را خواند.
2- عدم پایبندی آمریکا به تعهد بین المللی برجام از ابتدا هم قابل پیش بینی بود و بطور مکرر از طرف رهبر معظم انقلاب اسلامی تذکر داده شد. اما چون فضاسازی رسانه ای طرفداران مذاکره ،افکار عمومی را متقاعد به ضرورت مذاکره می نمودند لذا نظام به منظور تنویر افکار متقاعد به مذاکره گردید. اما اکنون با بدعهدی آمریکایی ها ودستاورد ناچیز برجام برای خیلی ها در افکار عمومی این مطلب روشن شده است که آمریکا با جمهوری اسلامی یک تقابل راهبردی دارد و لذا آنها در تلاشند با خروج از برجام دستشان را برای ادامه خصومت ها بازنمایند. به همین خاطر به نظر می رسد برای افکار عمومی و بسیاری از ساده اندیشان درون نظام این مطلب روشن شده است که آمریکا به هیچ عنوان قابل اعتماد نیست. با فروریختن ساختار ذهنی طرفداران مذاکره با آمریکا ظرفیت مناسبی برای اجماع ملی در درون کشور فراهم خواهد شد که اگر از این ظرفیت درست و به موقع استفاده شود می تواند به تقویت سرمایه اجتماعی نظام منجر شود. هم طرفداران برجام و هم منتقدین  هر دو از مردم و متعلق به نظام جمهوری اسلامی هستند لذا در شرایط فعلی نباید در تله دشمن گرفتار شد و بر طبل دوگانگی و تفرقه در درون نظام کوبید.وحدت ملی در کشور  اولویت اصلی جمهوری اسلامی و پایه و اساس امنیت کشوراست . لذا باید به این مهم توجه کنیم که بعد از فروپاشی برجام  برای حل مشکلات داخلی ، توجه به توان و ظرفیت داخلی کشور باید مد نظر باشد و این مهم فقط در سایه وحدت و امنیت ملی حاصل خواهد شد.  همه عناصر درون نظام جمهوری اسلامی فارغ از هر جناح ی ، باید دست به دست هم داده و به مقابله با دشمنی ها بپردازند. آمریکا با خروج از برجام و بعد از آن در صدد خواهد بود که با تحت فشار قرار دادن کشور ایران را نسبت به تغییر ت های داخلی و بین المللی مجبور نماید. لذا عوامل خود فروخته داخلی تلاش خواهند کرد با فضا سازی در مجالس ، محافل ، فضای مجازی و رسانه ها و دانشگاهها افکارعمومی را نسبت به ت های نظام جمهوری اسلامی تحریک نمایند و بر طبل دوگانگی در حاکمیت بکوبند . قطعا مسئولین کشور باید با رصد این گونه تحرکات تدابیر لازم را در مقابل عوامل داخلی دشمن اتخاذ نمایند. 
3- در مذاکرات سابق که توسط عوامل همین دولت در زمان دولت اصلاحات انجام شد و منجر به تعلیق دوساله فعالیت هسته ای کشورمان گردید، با دستور رهبر معظم انقلاب اسلامی تعلیق توسط همان دولت و همان عوامل که تعلیق را پذیرفته بودند شکسته شد و فعالیت هسته ای از سر گرفته شد. در آن زمان مسئولین کشوری و افکار عمومی به درستی با نظام همراه و همگام گردیدند و با تبعیت ازدستور  مقام معظم رهبری فعالیت هسته ای به قله تولید اورانیوم 20درصد  رسید. در شرایط فعلی نیز دولت مستقر که خود برجام را پذیرفته است باید در مسیر تبعیت از رهبری نظام و همراهی با افکار عمومی قدم بردارد و فعالیت های هسته ای را از سر بگیرد. این کار دولت موجب وحدت و اتحاد ملی خواهد شد و آمریکا و سایر دشمنان صهیونیستی را نا کام خواهد نمود.
 

ابراهیم رضایی
دروغ‌پراکنی اخیر کانال تلگرامی آمدنیوز علیه فرزند رئیس قوه قضائیه تا آنجا شیوع یافت که برخی مسئولان امنیتی و قضایی را وادار به پاسخگویی و تکذیب آن شایعه کرد.پیش از این نیز آمدنیوز دروغ‌ها یا اتهاماتی بدون سند و مدرک را علیه برخی مسئولان و شخصیت‌های کشور منتشر کرده بود.

در کنار بسیاری از تحلیل‌هایی که درباره شارلاتانیسم رسانه ای فوق بیان شده، نباید از این نکته غافل شد که ماجرای اخیر بار دیگر ضرورت آموزش همگانی سواد رسانه ای را متذکر می‌شود.

رسانه‌های بیگانه و اپوزیسیون از ناآگاهی جامعه در شناخت رسانه‌های راستگو و دروغگو سوءاستفاده کرده و با انتشار اخبار کذب، ضمن ترور شخصیت افراد موثر، وجهه نظام اسلامی را تخریب می‌کنند. مطمئناً اگر در چند سال اخیر و پس از پیدایش انبوه رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و کانال‌های مجازی و نیز شبکه‌های ماهواره‌ای، سطح سواد رسانه‌ای جامعه به میزان قابل قبولی رسیده بود، امروز هم تصمیمات ملی صحیح‌تری در بزنگاه‌ها گرفته شده بود و هم یک کانال سرویس‌های بیگانه اینگونه قادر به بهم ریختن فضای روانی جامعه نبود.

سواد رسانه ای یعنی چه و چه می‌کند؟ فارغ از تعاریف رسمی، سواد رسانه‌ای به معنی قدرت تشخیص رسانه ها و منابع خبری از هم و در حقیقت قدرت تشخیص راست و دروغ در این عرصه است، یعنی توان سنجش محتوای رسانه، بهره‌وری صحیح از آن و منفعل نشدن در برابر رسانه‌های متنوع و اغواگر و نیز مدیریت مصرف رسانه‌ای خود.
سواد رسانه‌ای یعنی هر مطلبی را واقعیت محض نپنداریم و در برابر هجمه‌های سنگین امپراطوری‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای، تنها یک طعمه نباشیم و توان مقاومت و مقابله منطقی داشته باشیم، یعنی از انبوه اطلاعاتی که روزانه از طریق فضای مجازی در اختیار ما قرار می‌گیرد، تنها اطلاعات مفید را برداشت کنیم و از انواع اخبار و مطالب و تصاویر زرد و وسوسه‌کننده و بدردنخور پرهیز کنیم.

سواد رسانه‌ای یعنی اینکه بدانیم بی بی سی رسانه حاکمان بریتانیاست و از ملکه دستور می‌گیرد، صدای_آمریکا تریبونِ ترامپ است و رادیو فردا از سازمان سیا تغذیه می‌شود، یعنی اینکه فرانسه و هلند و آلمان و اتحادیه اروپا و عربستان سعودی برای رضای خدا یا خدمت به خلق رسانه فارسی‌زبان راه‌اندازی نکرده‌اند بلکه برای تامین منافع دولت‌های خود و خدمت به شبکه صهیونیسم بین‌الملل با صرف هزینه‌های کلان، تلویزیون و رادیو و سایت و کانال ایجاد کرده‌اند.

مقصر کیست؟ چرا سطح سواد رسانه‌ای در کشور ما پایین است؟ مردم مقصر نیستند، آنهایی مقصرند که در این سال‌ها و به موازات ورود فناوری‌ها و ابزارهای جدید ارتباطی باید برای بالا بردن سطح سواد رسانه‌ای کار می‌کردند و نکردند. اگر چه دستگاه‌های آموزشی و فرهنگی کشور از آموزش و پرورش و وزارت علوم و ارشاد گرفته تا سازمان تبلیغات و حوزه در این عرصه کم‌کاری کرده‌اند اما سهم صداوسیما -که به فرموده امام راحل باید دانشگاه عمومی باشد- بیش از دیگران است. عجیب است که صداوسیما برای فلان وسیله نوین آشپزخانه برنامه آموزشی و تبلیغات پخش می‌کند اما برای آگاهی مردم از فضای رسانه‌ای هیچ برنامه‌ای ندارد.

دکتر محمدصادق کوشکی: تقارن ایام عزاداری سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با هفته دفاع مقدس و حال و هوای عاشورایی بازگشت شهید مدافع حرم، محسن حججی» به میهن اسلامی، فرصت مناسبی را پدید آورده است تا از این رهگذر، به نقش و اثر فرهنگ عاشورا در دفاع مقدس بپردازیم و افق‌هایی که قیام سیدالشهدا(ع) پیش روی انقلاب اسلامی قرار داد، مورد واکاوی و توجه قرار دهیم.
در یکی از فرازهای مهم زیارت عاشورا که باید از آن به‌عنوان مانیفست تشیع» یاد کنیم، از خداوند می‌خواهیم که زندگی و مرگ ما را حیات و ممات عاشورایی قرار دهد و ما را به همان مسیری رهنمون شود که اصحاب و یاران امام حسین(ع)‌ را به آن هدایت کرده است. درواقع، این بخش از این زیارت شریف را می‌توان نقطه ثقل و راهنمای انقلاب اسلامی برشمرد، چراکه خواستار هدایت الهی و الگوپذیری از معصومین(ع) در پی‌ریزی ارکان نهضت اسلامی و ادامه راه انقلاب شده‌‌ایم،‌ نه از انسان‌هایی مانند خویش؛ بلکه از پاکان و بزرگ‌مردانی که هرکدام از آن‌ها مانند چراغ هدایت می‌درخشیدند و مجموع فضائل آن بزرگواران را می‌توان در آینه نهضت‌ سیدالشهدا(ع)‌ نظاره‌گر بود.
ازاین‌رو، درخت انقلاب اسلامی از ابتدا تاکنون با فرهنگ عاشورا ریشه زده و رشد کرده و همان مفاهیم بلندی که سرور آزادگان جهان به‌عنوان اهداف قیام خود از آن‌ها یاد می‌کرد را سرلوحه اهداف خود قرار داده است. قیام برای خدا»، قیام برای اصلاح دین و جامعه»، امر به معروف و نهی از منکر»، مقابله با ظلم» و اجرای حق و عدالت»، ارزش‌هایی هستند که انقلاب اسلامی از نهضت عاشورا الهام گرفته است و بنا به فرمایش امام راحل(ره) شیوه پیروزی انقلاب اسلامی نیز پیروزی خون بر شمشیر» بود.  اما تأثیرپذیری رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس از حسین(ع)‌ و اصحابش، صفحه‌ای پرافتخار، ماندگار و درخشان را در تاریخ انقلاب اسلامی ایران رقم زد. در جنگ تحمیلی، همه دنیای کفر و شرک و الحاد، پشت سر رژیم سفاک صدام قرار داشتند و ما به جز تمسک به حیات و ممات حسینی، پشتوانه‌ای در اختیار نداشتیم ولی به دلیل نگرش عاشورایی مردم و جهاد حسینی رزمندگان، با سربلندی از جنگ تحمیلی خارج شدیم و حماسه بسیجیان سلحشور به الگویی برای همه مجاهدان عصر حاضر تبدیل شد. مروری بر وصیت‌نامه‌ها، نام عملیات‌ها،‌ شعارها، سربندها، تابلو نوشته‌ها و همه مظاهر و جلوه‌های جبهه‌های جنگ نشان می‌دهد که قرابتی شگفت میان این دو برهه از تاریخ وجود دارد که برخی وجوه مشترک در عاشورا و دفاع مقدس را می‌توان به شرح ذیل بیان کرد:
1. رزمندگان اسلام برای کسب رضایت پروردگار، پاسداری از ارزش‌ها و حفظ اسلام به میدان نبرد شتافتند و در این راه مانند اصحاب امام حسین(ع) سر از پا نمی‌شناختند.
2. همان پایداری، صلابت، ذلت ناپذیری و روحیه ایثارگری که در تاریخ از یاران عاشورایی سیدالشهدا(ع) خوانده‌ایم، به کرات در عرصه‌های دفاع مقدس تکرار شد و رزمندگان اسلام،‌ به تأسی از عاشورا، لحظه‌ای در یاری امام و انقلاب تردید نکردند. 3. حضور پیر و جوان و زن و مرد در جبهه‌های جنگ، یادآور حضور سالخوردگانی همچون حبیب‌بن‌مظاهر و جوانانی همچون علی‌اکبر(ع) و قاسم‌بن‌الحسن(ع) و مادران و ن بنی‌هاشم است و همه اقشار جامعه در مقابله با هجوم ناجوانمردانه دشمن حضور داشتند. 4. در دفاع مقدس وقتی جنگ شدت می‌گرفت و حملات دشمن تشدید می‌شد، آنچه راهگشا و آرام‌بخش بود، یاد و نام خدا و مناجات خالصانه رزمندگان به درگاه لایزال الهی بود و این همان اکسیری بود که شهدای کربلا به هنگام شدائد در آن معرکه عظیم، از آن مدد می‌جستند و یاری می‌طلبیدند. جلوه‌های روز و شب عاشورا در جبهه‌های دفاع مقدس به کرات دیده شد و زمزمه‌های عاشقانه، نماز، عبادت، قرائت قرآن و آمادگی برای وصل و پیوند با محبوب، تکرار لحظه‌به‌لحظه عاشورا در جبهه‌های غرب و جنوب ایران بود.  5. شقی‌ترین زمامداران در عاشورا فاجعه آفریدند و نمایشگاهی از پستی و فرومایگی را در تاریخ ثبت و ضبط کردند، همچنان که دشمن بعثی نیز مانند اسلاف یزیدی خود، از هیچ دنائت و سبعیتی دریغ نکرد. 6. آنچه در جبهه‌های هشت سال دفاع مقدس از اسارت‌ها، شهادت‌ها، تشنگی‌ها و ازخودگذشتگی‌ها رخ داد، ذهن‌ها را به صحنه‌های کربلا پیوند می‌زند و یاد و خاطره عاشورا را زنده می‌کند. 7. واقعه عاشورا، جنگی تحمیلی بود و امام (ع)‌ و یارانش، آغازگر آن نبودند، کما اینکه ایران اسلامی نیز به تبعیت از مولا و سرور خویش، در جنگ‌افروزی پیشتاز نشد. 8. میدان‌های نبرد جنگ هشت‌ساله، تجلی‌گاه فضایل و ارزش‌های الهی بود و رزمندگان با سرمشق قرار دادن درس‌های آن واقعه بزرگ،‌ همه ارزش‌های اخلاقی و فضیلت‌های معنوی را با کربلا تطبیق می‌دادند. 9. پایان دفاع مقدس مانند پایان عاشورا، نقطه پایان و توقف نبود، بلکه پس از آن، بصیرت و ایمانی که برآمده از فداکاری و اخلاص رزمندگان بود، تحرک و عزم بزرگی را در استکبارستیزی در جهان به وجود آورد که گوشه‌ کوچکی از آن در پیروزی‌های پی‌درپی جبهه مقاومت در منطقه پدیدار شده است. 10. همچنان که انقلاب عاشورا، حیات مکتب نوپای اسلام محمدی(ص) را تضمین کرد و اجازه نداد تا ثمره 23 سال تلاش پیامبر اعظم(ص) به هدر رود، مجاهدت هشت‌ساله رزمندگان اسلام نیز سلامت و بقای انقلاب اسلامی و یادگار معمار کبیر انقلاب را تضمین کرد.
به همین دلیل، در تمام مراحل انقلاب اسلامی تا به امروز، هر جا که حسینی رفتار کردیم، سرآمد شدیم و اگر در مقطعی، فرهنگ عاشورایی را فراموش کردیم، دچار آسیب و خسران شدیم. به عبارت دیگر، همه توفیقاتی که در همه عرصه‌ها نصیب جمهوری اسلامی شده است، مدیون روحیه حسینی در کشور و جامعه بود و هر جا که از این نگرش غفلت کردیم، دقیقاً از همان نقطه دچار شکست و تلخ‌کامی شده‌ایم. لذا همان‌گونه که پیروزی در دفاع مقدس و همه مراحل گذشته انقلاب اسلامی با الهام از فرهنگ عاشورا به دست آمد، در مواقف پیش روی انقلاب نیز که در حال حاضر با آن‌ها رو‌به‌رو هستیم، رمز پیروزی در همین فرهنگ بالنده و توفنده نهفته است و راه دیگری وجود ندارد.

عقب‌ماندگی کشور در علم، صنعت و برخورداری‌های عمومی از اولیات رفاهی
در دوره‌ی پهلوی یکی از رایج‌ترین تبلیغات، نمیتوانیم» بود. همه‌ی ما از بچگی این‌طور بار آمده بودیم که جنس ایرانی مساوی است با بد بودن، پست بودن و نامرغوب بودن؛ ایرانی مساوی است با ناتوانی در تولید جنس خوب در همه‌ی زمینه‌ها. اصلًا این فرهنگ را در ذهن ملت ما نهادینه کرده بودند.این در حالی است که این موضوع ۱۸۰ درجه با واقعیت فرق دارد. این ملت، ملتی است که از همه جهت میتواند؛ میتواند تولید کند، میتواند رشد بدهد، میتواند ابتکار کند، میتواند مرزهای علم و فناوری را بشکند و جلو برود.۱۳۸۴/۰۶/۳۱

در ایرانِ گذشته، چنین طرز فکری حاکم بود. اگر کسی از شما در روستاهای خان‌زده‌ی دوران طاغوت‌ زندگی کرده باشد، این طرز فکر را در میان قشرهای پستِ ذلیل و ضعیفی هم که خود و عیالاتشان از پس‌مانده‌ی سفره‌ی خان ارتزاق میکردند، مشاهده کرده است. نتیجه‌ی چنین طرز فکری این میشد که رؤسای رژیم طاغوتی پهلوی، ثروتهای این ملتِ باهوش، باغیرت، شجاع و سابقه‌دار در تمدّن و علم‌ را صرف خرید هواپیمای جنگی از امریکا میکردند. وقتی هم قطعه‌ای از قطعات یک هواپیما عیب و ایرادی پیدا میکرد، مهندس یا مکانیسین ایرانی حق نداشت آن قطعه را باز کند و در رفع عیب و ایرادش بکوشد. زیرا قطعه‌ها، قطعه‌های مرکّب بود؛ یعنی گاهی یک قطعه از یک هواپیما، مرکّب از ده قطعه‌ی به هم بسته شده بود. باید قطعه‌ی معیوب را باز میکردند، به وسیله‌ی هواپیما به کشور سازنده و فروشنده- که عمدتاً امریکا بود- میفرستادند. آن‌گاه، ضمن تحویلِ قطعه‌ی معیوب، یک قطعه‌ی جدید میخریدند و بازمیگشتند! چرا مهندسین ایرانی حق نداشتند به قطعه‌ی معیوب هواپیما دست بزنند؟برای اینکه به آن‌ها میگفتند: شما را چه به این کارها؟! این مسائل مربوط به متخصّصین خارجی است. اصلًا شما دخالت نکنید و به چنین مواردی نزدیک هم نشوید!» تحقیر یک ملت همین است دیگر!۱۳۷۳/۰۲/۱۳

یک عدّه مینشینند به پیشرفتهای علمی امریکا و بقیه‌ی جاها نگاه میکنند و حسرت میخورند. پیشرفت علمی، مسلّماً ستایش دارد. عقب‌ماندگی علمىِ کشورهای عقب افتاده، مسلماً یک نکبت است و خدا کسانی را که این نکبتها را بر سر ملتهای مسلمان آوردند، مورد عذاب متزاید خودش قرار دهد و لعنت خدا بر دودمان مشئوم و ننگین پهلوی و قاجار که این بدبختی را این‌ها بر سر ملت ما در طول دویست سال گذشته آوردند. و الّا ما از لحاظ علمی، از امریکا بسیار جلوتر بودیم؛ ما از لحاظ علمی، در روزگاری از اروپا بسیار جلوتر بودیم. همین سلاطین، همین حکومتهای جائر، همین فرعونها و طاغوتها؛ همینهایی که حالا پس‌مانده‌ها و تفاله‌هایشان در اینجا و آنجا مجلّه و رومه منتشر میکنند و دم از همه چیز میزنند، نگذاشتند این ملت پا به پای ملل عالم، بلکه جلوتر از آن‌ها، پیش برود. بله؛ عقب‌ماندگی علمی تأسّف دارد.۱۳۷۲/۰۶/۱۴

عزیزان من! ملت ما ده‌ها سال از مسیری که باید پیش میرفت، عقب نگه داشته شد؛ ما باید این عقب‌ماندگی را جبران کنیم. این‌ها واقعیت است؛ این‌ها عینیات تاریخ ماست. این ملت با این سرمایه‌های استعداد انسانی و با این سرزمین پهناور و حاصلخیز و زرخیز و سرشار از منابع طبیعی، میتوانست در اوج قله‌ی علم و تمدن و پیشرفت مادی و معنوی قرار بگیرد. [اما با این ملت] کاری کردند که شد جزو کشورهای جهان سوم؛ آن هم در آن ردیف‌های آخرِ آخر! اینکه این‌قدر دانایان این کشور به رژیم طاغوت‌ لعن و طعن میکنند، بیهوده نیست. ملتی را که میتوانسته به اوج بینهایت پرواز کند، بال‌هایش را بریدند، پاهاش را بستند و زخمیاش کردند؛ ملت ما را به یک ملت بدبین به خود، ناامید از آینده‌ی خود، بیتحرک برای رسیدن به افق‌های دوردست، مجذوب و واله در مقابل دیگران، تبدیل کرده بودند؛ اما انقلاب آمد و یک تکان سخت و یک تغییر نگرش عمیق به این ملت داد، که ملت ما بیدار شد، حرکت کرد، راه افتاد، خودش را شناخت و گفت میتوانیم»؛ و توانست، حالا هم پیش رفته است.۱۳۸۴/۰۹/۰۷

همه‌ی ابزارهای فرهنگی و تبلیغی در طول صد سال یا بیشتر به کار گرفته شد، تا این ملت را به خودشان بدبین کنند- یکی از شخصیت‌های سرشناس معروف میگفت: ایرانی، یک لولهنگ نمیتواند بسازد!- لولهنگ یعنی آفتابه گِلی؛ آن زمانها از گل، آفتابه درست میکردند. این‌جور این ملت را تحقیر میکردند. این ملت حالا در زمینه‌های زیستی، در زمینه‌ی فعالیت‌های گوناگون علمی، تحقیقی کارهایی میکند که خودش را جزو ده کشور اول جهان قرار میدهد؛ این، شوخی نیست.۱۳۸۴/۰۹/۰۷

همین وزیره‌ی امریکایی در همین سخنانش هم از رژیم شاه، تبلیغ و تعریفِ دروغ کرده است. میگوید رژیم شاه دیکتاتور و بد بود؛ منتها اقتصاد ایران را شکوفا کرد! این بزرگترین و خنده‌آورترین دروغی است که یک وزیر خارجه میتواند در شرایط فعلی بر زبان جاری کند! آیا اقتصاد ایران را آن‌ها شکوفا کردند؟! این نکته را مخصوصاً جوانان بدانند کسانی که در آن زمان بوده‌اند، وقایع را از نزدیک لمس کرده‌اند در ایران قبل از انقلاب، نه فقط از لحاظ اقتصاد زمان پهلوی، بلکه از لحاظ حتی پایه‌های اقتصادی که تا سالها بعد هم اثرش باقی ماند بزرگترین خیانت را رژیم پهلوی به اقتصاد ایران کرده است! ایران را به انبار کالاهای وارداتىِ کم ارزش و بیفایده‌ی غربی تبدیل کردند؛ ابزارهای بنجل و چیزهای زیادی و غیر لازم را با پولهای کلان خریدند! کشاورزی این کشور را که یک روز به‌کلّی خودکفا بود، به‌کلّی نابود کردند؛ به‌طوریکه بعد از گذشت سالها هنوز هم که هنوز است، کشاورزی ما به حال اوّل برنگشته است، چون سیل مهاجرتهایی که با تشویق آن‌ها به سمت شهرها به راه افتاد، چیزی نبود که به آسانی بشود جلوش را گرفت. ملت را از لحاظ کشاورزی، وابسته‌ی به بیگانه کردند. آن روز گندم ایران را از امریکا میخریدند؛ سیلوی گندم را هم شورویها میساختند! یعنی هم از لحاظ گندم، هم از لحاظ جای نگهداری گندم، وابسته بودند. آن روز روستاها را تخریب کردند. صنعت کشور را که وقتِ پیشرفت آن بود متوقّف نگه داشتند.آن پیشرفتی که باید در صنعت پیش میآمد، برای اینکه بتواند جلوِ واردات را بگیرد، ایجاد نشد. جلوِ صنعت فعّال در این کشور گرفته شد و آن صنعتی ترویج شد که وابستگیاش به خارج، به قدر کالاهای تولید شده یا حتی بیشتر بود. علم را متوقّف کردند. آن همه دم از دانشگاه و دانشجو زدند، اما عملًا دانشگاههای کشور از کمترین فعالیت علمی برخوردار بودند!۱۳۷۹/۰۱/۰۶

ظلم و بی‌عدالتی گسترده در کشور با حمایت مستقیم حکومت
در دستگاه رضاخانی و در کشوری که در رأس جامعه رضا خان است، مگر عدالت معنا و مفهوم دارد؟آن دستگاه قضایشان بود؛ آن دستگاه تشان بود؛ آن دستگاه اطلاعات و تأمیناتشان بود!معنی نداشت که قضا در آن وقت عادلانه باشد!همان برنامه‌ها و همان روشها، تا آخر دوران پهلوی، در این کشور بود.۱۳۷۱/۱۰/۲۳
در ابتدای تشکیل حکومتِ ناسالم و خائن پهلوی، از اوّلین کارهای رضا خان این بود که در هرجا توانست به سرکوب عشایر پرداخت. در تمامِ دوران حکومت رضا خان- که پیرمردان لا بد به یاد دارند- و بعد از آن، در بخشی از دورانِ حکومتِ فرزندِ فاسد و خائنش، بارها و بارها بین مردم مظلوم اما شجاع و ساکت و غیوری که در این استان (چهارمحال و بختیاری) بودند با نیروهای حکومتی تصادم شد و هزاران نفر از عشایر این مناطق، به دست مزدوران خاندان پهلوی به قتل رسیدند. رفتار حکومت دست‌نشانده‌ی پهلوی با عشایر این استان، چنین بود. اما متقابلًا، مردم مؤمن و عشایرِ مخلص و شجاع و غیور این منطقه و این سرزمین، حتی یک روز هم با نظام پهلوی از درِ آشتی وارد نشدند. البته عدّه‌ای از کدخدایان و اربابهایی که دستشان در دست مسئولان دولتی بود، با پهلویها آشتی بودند. اما توده‌ی مردم، ابداً! تشکیلات حکومت طاغوت، مردم را رها میکرد؛ اما بعضی از اربابهای ظالم و کدخداهای متعدّدی را دودستی میگرفت! مردم برای پهلویها اهمیتی نداشتند. در دوران رژیم طاغوت که دستگاه‌های دولتی فاسد بودند- یعنی استاندار آن روز، فاسد و مسئولین ادارات و پیمانکاران، و فاسد بودند- اگر پولی هم در این استان خرج میشد، برای مردم نمیشد. لذا شما میبینید که در تمام دوران حکومت پهلوی، حتّی یک دانشکده در این استان تأسیس نشد و تعداد فارغ‌التّحصیلان دانشگاهی در سراسر همین استان، از عدد انگشتانِ دستِ یک نفر هم نکرد!۱۳۷۳/۰۳/۱۷

 رضا خان هرجا ملک خوبی بود، هرجا چیز چشمگیری بود، هرجا عمارت زیبایی بود، دست میگذاشت و ثروت انبوه عظیمی برای خودش درست میکرد و چقدر از مناطق کشور را که یکجا دست گذاشت و آن را متعلّق به خودش کرد! بازماندگان او هم همین‌طور بودند. در رأس قدرت، بیعدالتىِ مطلق بود. هرچه از رأس قدرت پایین‌تر میآمدیم، این بیعدالتی هم پایین‌تر میآمد و گسترش پیدا میکرد. هرکس در آن نظام دستش میرسید که به دیگری ظلم کند، ظلم میکرد. جلوگیری هم نداشت. جلوداری هم نبود. آن نظامها، این‌گونه بودند.۱۳۷۶/۰۱/۰۱

من در بلوچستان وضعیتی را دیدم که حقیقتاً قابل توصیف نیست؛ یعنی اگر کسی توصیف کند، شما باور نخواهید کرد؛ یعنی این‌قدر با حالا فاصله دارد. یک عده در آنجا از همه جهت در نهایت راحتی و آسایش زندگی میکردند؛ در ایرانشهر، مثل اعیان تهران زندگی میکردند! در فنّوج و اسپکّه و آن دوردست‌هایی که پای آدم‌های معمولی به آنجا نمیرسید، این‌ها در وضعیت اشرافی زندگی میکردند!در همان شهرها مردمی بودند که اولیات زندگی برایشان وجود نداشت؛ یعنی فقر به معنای تلخ و سیاه، مسأله‌ی آن‌وقت در آنجا بود؛ نه جاده‌ای، نه آبی، نه برقی، نه در تابستان وسیله‌ی خنککننده‌ای.مردم آنجا این‌طور محروم شدند.۱۳۷۰/۰۸/۲۷

آنچه جنگ بر سر این ملت آورده، به مراتب کمتر از آن چیزی است که حکومت سالهای متمادی خاندان پهلوی آورده بود!چنین حکومتی، سالها بر مردم حکومت کرده بود. وقتی در سال چهل و یک فریاد امام بلند شد، بغض مردم ترکید. مردم در طول دهها سال بغض کرده بودند. بعضیها به آن وضع عادت کرده بودند، بسیاری هم بغض کرده بودند. حرف امام به دلها نشست. امام بزرگوار ما که در سال چهل و یک به هنگام شروع مبارزات، چندان معروفیتی نداشتند، در خرداد چهل و دو وضع و پایگاهشان در دلهای مردم به آنجایی رسیده بود که حادثه‌ی پانزده خرداد چهل و دو در تهران اتّفاق افتاد و هزاران نفر در راه امام جان خودشان را فدا کردند. این بر اثر حقانیت آن فریاد بود.
امام تعالیم اسلام را برای مردم بیان کردند؛ معنای حکومت را بیان کردند؛ معنای انسان را بیان کردند و برای مردم تشریح کردند که چه بر آن‌ها میگذرد و چگونه باید باشند. حقایقی را که اشخاص جرأت نمیکردند بگویند، ایشان به‌طور صریح نه به شکل درون گوشی، نه به شکل شب‌نامه، نه آن طوری که گروهها و احزاب به صورت بسته و سلّولهای حزبی و برای کادرهای حزبی بیان میکنند روان، آسان، در فضا، برای عموم مردم بیان کردند. این بود که مردم پاسخ گفتند. البته از آن روزی که امام شروع کردند، تا آن روزی که این انقلاب پیروز شد، پانزده سال طول کشید؛ پانزده سال دشوار. شاگردان امام، دوستان امام، دست‌پروردگان امام، آحاد مردم و افراد روشن‌بین جامعه، اعماق و روح این پیام را درک کردند، آن را گرفتند و در نقاط مختلف و در محافل مختلف و در قشرهای مختلف، آن را گفتند. گفت و بازگفتِ این سخنان و ایستادگی در راه این سخنان، مشکلات فراوانی ایجاد کرد. هزاران نفر به شهادت رسیدند و تعداد چند برابر این‌ها زیر شکنجه‌ها افتادند.دوران خیلی سختی گذشت. بعضیها در طول این پانزده سال، یک شب با امنیت و راحت به خانه‌هایشان نرفتند؛ یک روز با اطمینان از اینکه به آن‌ها آسیب نمیرسد، از خانه‌هایشان بیرون نیامدند. سختیها گذشت و امام در تمام این دوران، مرشدانه، حکیمانه و شجاعانه رهبری میکردند و بالاخره در یکی، دو سال آخر، این امواج خروشان مردمی به وجود آمد. هرجا که آحاد مردم با انگیزه‌ی دینی، با انگیزه‌ی خدایی و بدون چشمداشت مادّی وارد میدان شوند، هیچ قدرتی نمیتواند در مقابلشان ایستادگی کند. همان‌طور که امام فرمودند، آن‌ها با همه‌ی آن سازوبرگشان، در مقابل ملتِ دست خالی ما نتوانستند بایستند؛ لذا این انقلاب به وجود آمد و پیروز شد.۱۳۷۷/۱۱/۱۳

بی‌اعتنایی به رأی مردم، اختناق و مقابله جدی با آزاداندیشی
حکومت آن‌ها تحمیلی و کودتایی بود. با کودتا سرِ کار آمده بودند؛ هم رضا خان با کودتا سرِ کار آمده بود، هم محمّد رضا با کودتا سرِ کار آمد. حکومت کودتایی، معلوم است چطور حکومتی است: بر مردم تحمیل بودند و از آراءِ مردم، عقاید مردم، دل‌بستگیهای مردم، فرهنگ مردم و درخواست و اراده‌ی آن‌ها هیچ نشانی نبود. آن‌ها برای آراءِ مردم، برای خواست مردم، برای عقاید مردم، برای دین مردم و برای فرهنگ مردم، هیچ احترامی قائل نبودند؛ هیچ رابطه‌ی صمیمی و دوستانه‌ای با مردم نداشتند. رابطه، رابطه‌ی خصمانه بود؛ رابطه‌ی ارباب و رعیّت بود؛ رابطه‌ی آقایی و نوکری بود؛ سلطنت بود دیگر! سلطنت و پادشاهی، معنایش همین است؛ یعنی حکومت مطلقه‌ای که هیچ تعهّدی در مقابل مردم ندارد. خانواده‌ی پهلوی، پنجاه سال در کشور ما این‌گونه زندگی کردند.۱۳۷۷/۱۱/۱۳

زمانی این مملکت، این دانشگاه، این تهران، این پادگانها، این نیروهای مسلّح، این ادارات دولتی، این وزارتخانه‌ها، این دستگاه‌های اطّلاعاتی، همه و همه، تیول امریکا بود. امروز اگر این ملت در دورترین نقاط کشور، در کوره‌ده‌های این کشور، کسی را طرف‌دار امریکا ببیند، سایه‌اش را با تیر میزند. زمانی در این مملکت، ملتی وجود نداشت، آرایی وجود نداشت، مجلسی وجود نداشت، انتخاباتی وجود نداشت. همه چیز تشریفاتی، صوری، دروغی و تصنّعی بود. دوران پهلوی برای این ملت واقعاً دوران عجیبی بود. مانند عمارت عظیمی با مجسّمه‌ها و ستونها و سقفهای مرتفع، که آدم خیال کند کاخی عظیم است؛ اما وقتی نزدیک رفت، ببیند از برف درست کرده‌اند!
دانشگاه، جریان روشن‌فکری، مجلّه و رومه، مجلس و دولت، همه صوری بودند. فقط جریان دین که جریانی عمومی و مردمی بود، حقیقی بود، که به آن هم با نظر بغض و نفرت نگاه میشد. البته یک جریان کم‌رنگ‌تر و بسیار کوچکتر، به صورت وطن‌پرستی و میهن‌دوستی هم در گوشه و کنار وجود داشت. چنین وضعی برای این ملت درست کرده بودند.۱۳۷۴/۱۱/۲۰
 

ttp://www.vatanemrooz.ir/newspaper/page/2912/1/2766/0 

تلاش برای انحراف و ضایع کردن جوانان
راهی که قدرتمندان برای اینکه احساس و انگیزه را در یک ملت از بین ببرند، اندیشیده‌اند، بیحس کردن، بیخیال کردن و تخدیر کردن ملتهاست. این کار را رژیم فاسد و مفسد پهلوی، با استفاده از همه‌ی ابزارهای ممکنی که در اختیارش گذاشته میشد، انجام میداد:بیحس کردن، بیخیال کردن، غافل کردن، غرق در توهّمات کردن و البته گاهی ظواهر و تشریفاتی هم با زرق‌وبرق، جلوِ چشمها نشان دادن.۱۳۷۸/۱۱/۱۹

این مرد قلدر نادان بیسواد رضا خان آمد و در اختیار دشمن قرار گرفت. ناگهان لباس این کشور را عوض کرد؛ بسیاری از سنتها را عوض کرد؛ دین را ممنوع کرد! کارهایی کرد که همه شنیده‌اید و در دوران پهلویها انجام گرفته است؛ آن هم با قلدری. او به چهره‌ی محبوب غرب یعنی استعمارگران تبدیل شد.
. این، کار همان تمداران بود. تهاجم از آنجا شروع شد و این تهاجم در دوران جدید پهلوی، شکلهای گوناگونی پیدا کرد. یعنی در دوران بیست؛ سی سال آخر حکومت پهلویها، این تهاجم، شکلهای خطرناکتری یافت که حالا مجالش نیست همه‌ی این‌ها را عرض کنم.۱۳۷۱/۰۵/۲۱

در کشورهای اسلامی، برای ضایع کردن نسل جوان، برنامه‌ی همه‌جانبه‌یی شروع شد. میدانید که دوران استعمار یعنی دست‌اندازی کشورهای غربی به کشورهای آسیایی و آفریقایی نزدیک به دویست سال قبل شروع شد. آن‌ها میدانستند که این وضع ادامه پیدا نمیکند، و اگر جوانان رشد کنند، بافرهنگ بشوند، بااراده باشند، نمیگذارند آب خوش از گلوی بیگانگان و چپاولگران پایین برود؛ لذا برای فاسد کردن نسل جوان برنامه‌ریزی کردند.
اینکه شاید شما در بعضی از کتابها یا مقاله‌ها خوانده‌اید که در بعضی از کشورهای امریکای لاتین یا شرق آسیا، نسل جوان غرق در فسادهای گوناگون است از مواد مخدر و سکرآور و فساد جنسی این‌طور نیست که روال کار از اول چنین بوده است؛ این ت پیاده شده است.متأسفانه در دوران ستم‌شاهی، ما هم از این قضیه برکنار نبودیم. در این کشور هم به دست خاندان خائن و سیه‌روی پهلوی و دستیارانشان، هرچه توانستند این ت را پیاده کردند.۱۳۷۰/۰۸/۱۵

بزرگترین مشکل سر راه اقتصاد مقاومتی، همان طور که سر راه دیپلماسی مقاومتی، سلطه ذهنیت لیبرال و غیرمقاومتی بر دیدگاه بسیاری از مسوولان مملکتی است.

سخنرانی مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا علیه ایران که در آن به جنگ اقتصادی علیه ایران (که از چند ماه قبل آغاز شده بود) رسمیت بخشید، این حقیقت را بار دیگر عیان کرد که وقتی رهبر معظم انقلاب از همان ابتدای شروع مذاکرات هسته‌ای که منتهی به برجام شد، راه حل و کلید قدرت اقتصادی را کاهش اتکاء به بیرون، توانمندسازی اقتصاد ملی و در یک کلام اقتصاد مقاومتی» عنوان کردند، چنین روزی را پیش چشم داشتند که کشور بی اصول و غیرقابل اعتمادی چون آمریکا و بالتبع اروپایی‌ها از این توافق بیرون خواهند رفت. هم‌اکنون دیگر وقت ان است که اقتصاد مقاومتی» از حالت تعارف و شعار در ذهن مسوولان خارج شود (کما این که در 8سال گذشته متاسفانه چنین بود) و سرلوحه برنامه‌های مملکت قرار بگیرد تا کشور از این گردنه حساس و حیاتی با آسیب کم‌تری عبور کند.

اما بزرگ ترین مشکل در اجرای اقتصاد مقاومتی، کما این که بر سر راه دیپلماسی مقاومتی»، سلطه ذهنیت لیبرال» و غیرمقاومتی بر دیدگاه بسیاری از مسوولان مملکتی است. تا این ذهنیت تصحیح نشود، عملا شاهد تغییر رویکردهای لازم و ضروری در ت‌های کشور نخواهیم بود.

اگر بخواهیم به طور اجمالی رد شکل‌گیری این باور (لیبرالیسم) را در ذهن دولتمردان جمهوری اسلامی پی بگیریم، شاید بتوان به حوالی سال ۶۷ و اواخر دولت میرحسین بازگردیم، زمانی که هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس بود و کم‌کم از گفتمان چپ اسلامی که زمانی همدل با آن بود، فاصله می‌گرفت. مقطعی که مشاوران اقتصادی رئیس مجلس وقت، مرحوم محسن نوربخش و محمدحسین عادلی که در دولت چپ‌گرای در حاشیه بودند، در گوش رئیس مجلس وقت ادبیات اقتصادی-ی جدید را زمزمه می‌کردند: توسعه، جهانی‌سازی، اقتصاد آزاد، دست نامرئی ادام اسمیت، عرضه و تقاضا، اصلاح ساختاری، تعدیل اقتصادی.

عادلی و نوربخش که هر دو تحصیل کرده کالیفرنیای آمریکا بودند و طبق خاطرات آقای هاشمی تازه رفت و آمدها در کنفرانس‌ها و مجامع بین‌المللی اقتصادی و نهادهایی چون صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی را آغاز کرده بودند، البته خودشان واضعان پایه‌گذاران این ترم‌های اقتصادی جدید نبودند، بلکه صرفاً نظریه‌های لیبرالی توسعه را بازتاب می‌دادند که آن روزها به‌عنوان سکه رایج اقتصاد در جهان سوم» از سوی نهادهای مالیه بین‌المللی تبلیغ می‌شد.

به واقع نوربخش، عادلی، مسعود نیلی، محمد طبیبیان و دیگر همفکران آن‌ها در وزارت اقتصاد و دارایی و سازمان برنامه‌وبودجه دولت هاشمی، تنها ناقلان و مبلغان اندیشه‌های نظریه‌پردازان توسعه لیبرالیِ عمدتاً آمریکایی بودند که از دو سه دهه قبل‌تر، تقریباً از میانه دوران جنگ سرد، برای مقابله با ایدئولوژی اردوگاه شرق (سوسیالیزم)، در حال نسخه‌پیچی برای کشورهای جهان سوم» بودند، کشورهایی که حالا لقب جدیدی پیدا کردند: در حال توسعه.

والت ویتمن روستو، کورت ماندلباوم، فریدریش فون هایِک، جان مینارد کینز، میلتون فریدمن، فرانک نایت، ریچارد پوزنر، جرج استیگلر» و.بت‌های اقتصاد مدرن بودند که آراء و اندیشه‌هایشان را تکنوکرات ها در کشورهای تشنه توسعه در جنوب عقب مانده» همچون مایه حیات می‌نوشیدند و به‌عنوان کتاب مقدس پیشرفت در کشورهایشان به کار می‌گرفتند.

نسخه‌هایی که از دل ذوق‌زدگی و سرسپردگی یاران آقای هاشمی در برابر این اندیشه‌ها، در وزارت اقتصاد، بانک مرکزی و سازمان برنامه به صورت ت تعدیل» متجلی شد، همان بود که تورم ۵۰ درصدی، فساد سیستمیک، اتلاف شدید منابع و افزایش سهمگین استقراض خارجی را رقم زد و حتی منجر به شورش‌های خیابانی ناشی از فشار فقر در مشهد، قزوین و اسلامشهر شد.

خسارات عمیق و ریشه‌ای ناشی از اجرای شتاب‌زده نسخه‌های ترجمه‌ای، بی‌توجه به بسترهای اقتصادی، اجتماعی، ی و فرهنگی در آن دوران، هنوز که هنوز است نه تنها گریبان اقتصاد کشور را رها نکرده که عمیق‌تر و شدیدتر هم شده است و یکی از دلایل آن استمرار همان طرز تفکر شیفته‌وار نسبت به غرب در بدنه مدیران کشور است.

حاکم شدن دولت در سال ۹۲، که تیم اجرایی او تقریبا همه از مسوولان دوران هاشمی و از دل‌سپردگان به مکتب لیبرالیسم اقتصادی بودند، نشان داد که کشور دوباره در همان مسیر اشتباه قرار گرفته است. اتاق فکر این طرز تفکر در کشور موسسه عالی آموزش وپژوهش مدیریت وبرنامه ریزی» معروف به موسسه نیاوران» است که در حال حاضر تحت مدیریت محمد طبیبیان» است. از این رو به چهره‌های وابسته به این نحله فکری، حلقه نیاوران» گفته می شود.

محمد نهاوندیان، محمود واعظی، نوبخت، حسین ان، مرتضی بانک، صالحی امیری و مسعود نیلی همه کسانی بودند که در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در زیرمجموعه فعالیت می‌کردند و به دنبال نوشتن سناریوی پیاده‌سازی اقتصاد لیبرالی در کشور بودند. شاید شاخص‌ترین فرد در حلقه یاران در مرکز تحقیقات، محمود سریع القلم»، استاد علم ت دانشگاه بهشتی بود که در ابتدای دولت تدبیر و امید، نام او به عنوان مشاور ی مطرح شد. بررسی مکتوبات سریع القلم و مقاله‌هایی که هم اکنون در وبسایت رسمی او قابل دسترسی است، به اجمال می توان گفت که سریع القلم تجسد روح سید حسن تقی زاده» در کالبدی جدید است که اعتقاد دارد برای توسعه باید از نوک پا تا فرق سر فرنگی شویم».

بن مایه اصلی تفکر اقتصاددانان موسوم به حلقه نیاوران» که هم اکنون نهاد ریاست جمهوری را در سلطه دارند، آزادسازی اقتصادی و سپردن همه مکانیسم ها به عرضه و تقاضای بازار» و به حداقل رساندن دخالت دولت در اقتصاد است و در این میان آن چه که چندان اهمیت ندارد، نقش حمایتی دولت از اقشار کم برخوردار و ضعیف اقتصادی است. اصولا در طرز تفکر حلقه نیاوران»، دولت نباید به هیچ عنوان در مکانیسم بازار اختلال ایجاد کند و هزینه های بخش عمومی توسط دولت باید به کم ترین سطح برسد که این به معنای حذف هر چه بیشتر یارانه ها و قوانین حمایتی است. این طرز تفکر را سال هاست که وابستگان فکری به حلقه نیاوران، از جمله موسی غنی نژاد و محمد طبیبیان و سعید لیلاز در رسانه های بورژوازی نوین ایران (که با پول حزب کارگزاران تغذیه می شوند) همچون شرق، صدا، مهرنامه، آرمان و. تبلیغ می کنند.

در ۲۲ بهمن ماه ۱۳۹۲، پایگاه خبری-تحلیلی اقتصاد امروز درباره حلقه نیاوران» نوشت:

    "حلقه "نیاوران" یا "شریف" یا "تعدیلی‌ها" عنوانی است که به آنها می دهند. طیف دانشگاه شریف، یادگار حلقه نیاوران»، محفل اقتصاددانانی است که سابقه گرایش به اقتصاد آزاد را در کارنامه خود دارند. این اقتصاددانان، محفل اقتصادی خود را مدیون موسسه عالی پژوهشی نیاوران (با نام بعدی موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی) هستند. این موسسه از اواسط دهه ۷۰ خورشیدی به کوشش برخی از اقتصاددانان تکنوکرات ساخته شد. در آن زمان کمتر کسی تصور می کرد که پاتوق افراد این موسسه روزی یکی از حلقه‌های اصلی اقتصاد ایران شود. چندی بعد یاران این حلقه نگارش برنامه‌های توسعه‌ای در ایران را نیز بر عهده گرفتند. برنامه‌های اول و دوم توسعه دستپخت این گروه از اقتصاددانان بود و در برنامه سوم توسعه نیز ردپای دیدگاه‌های این حلقه چشمگیرتر شد.    رهبران این حلقه، مسعود نیلی و محمد طبیبیان هستند و افرادی چون مهدی عسلی، فرجادی، موسی غنی نژاد و مشایخی از افراد این حلقه به شمار می‌روند.    این طیف بهترین روش برای هدایت اقتصادی را برقراری مکانیسم بازار می‌داند. نتیجه تصمیمات این گروه را می‌توان در شکاف طبقاتی و تورم افسار گسیخته زمان هاشمی رفسنجانی دید. بسیاری معتقدند هاشمی رفسنجانی با طناب حلقه نیاوران به چاه افتاد. مدیریت اقتصاد کشور در دوره برنامه اول ۵ ساله توسعه با محوریت ت‌های تعدیل اقتصادی و بازسازی اقتصاد بر عهده حلقه نیاوران بود که در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ اجرا شد.    شکست دو برنامه توسعه اول و دوم،‌ و رسیدن تورم به حدود ۵۰ درصد در سال ۱۳۷۴ نیز نتیجه همین دیدگاه غیر سیستمی حلقه نیاوران بود که در نهایت هاشمی را مجبور کرد تا حکم توقف ت های تعدیل را صادر کند. اکنون پایگاه ریاست جمهوری دولت در اختیار این طیف قرار دارد."